มาระโก10
46 ฝ่ายพระเยซูกับพวกสาวกมายังเมืองเยรีโค และเมื่อพระองค์เสด็จออกจากเมืองเยรีโค กับพวกสาวกและประชาชนเป็นอันมาก มีคนตาบอดคนหนึ่งชื่อ บารทิเมอัส ซึ่งเป็นบุตรของทิเมอัส นั่งขอทานอยู่ที่ริมหนทาง
47 เมื่อคนนั้นได้ยินว่าพระเยซูชาวนาซาเร็ธเสด็จมา จึงร้องเสียงดังว่า "ท่านเยซู บุตรดาวิดเจ้าข้า ขอทรงเมตตาข้าพระองค์เถิด"
48 มีหลายคนห้ามให้เขานิ่งเสีย แต่เขายิ่งร้องเสียงดังขึ้นว่า "บุตรดาวิดเจ้าข้า ขอทรงเมตตาข้าพระองค์เถิด"
49 พระเยซูทรงหยุดประทับยืนอยู่ แล้วตรัสสั่งให้เรียกคนนั้นมา เขาจึงเรียกคนตาบอดนั้นว่าแก่เขาว่า "จงชื่นใจและลุกขึ้นเถิด พระองค์ทรงเรียกเจ้า"
50 คนนั้นก็ทิ้งผ้าห่มเสีย ลุกขึ้นมาหาพระเยซู
51 พระเยซูจึงตรัสถามเขาว่า "เจ้าปรารถนาจะให้เราทำอะไรให้เจ้า" คนตาบอดนั้นทูลพระองค์ว่า "พระอาจารย์เจ้าข้า ขอโปรดให้ตาข้าพระองค์เห็นได้"
52 พระเยซูตรัสแก่เขาว่า "จงไปเถิด ความเชื่อของเจ้าได้กระทำให้เจ้าหายปกติแล้ว" ในทันใดนั้นคนตาบอดนั้นก็เห็นได้ และได้เดินทางตามพระองค์ไป
พระวจนะคำทำให้รู้สึกประทับใจ คนตาบอดทางทายแต่ไม่บอดทางใจเห็นทุกอย่าง
เชื่ออย่างบารทิเมอัส เห็นเป็นข้อคิดหลายอย่างมากเลยครับ
1.แสวงหาคำตอบ ในตอนนี้เขาเองแสวงหาบุตรดาวิด แสวงหาการช่วยเหลือ ทางเดียว
2.เชื่ออย่างสุดใจ แม้มีคนห้ามก็ไม่ยอม ยังเรียกบุตรดาวิดต่อไป เรียกพระเจ้าต่อไป
3.ยินดีทุกอย่าง ทิ้งผ้าห่มมาหาพระเยซู บางครั้งเรามีคำตอบจากพระเจ้าแต่ก็ยังเดียวก่อนครู่ก่อน
4.สัตย์ซือในพระเจ้า พระองค์ต้องการคนสัตย์ซื่อบางคนพระเจ้าช่วยแล้วก็ลืมไป เราต้องจำวันคืนอันสดชื่นในพระเจ้าเสมอ การตามพระเจ้าจึงเป็นความสำคัญมากเลย
