หน้าเว็บ

วันจันทร์, สิงหาคม 22, 2548

อาทิตย์สดใส




วันอาทิตย์แต่เช้าผมเริ่มต้นด้วยความวุ่นวายบ้างเพราะวันนี้เป็นวันที่ต้องแจกของให้กับผู้ประสบภัยประมาณ 200,000 บาท สืบเนื่องจากการไปสำรวจมานาน โดยมีอุปกรณ์หลายอย่าง ตั้งแต่ร้านซ่อมมอเตอร์ไชต์ ลอบปลา กระชังปลา กระชังปูนิ่ม เครื่องเรือ ทุนการศึกษา ดูแล เด็กที่คุณแม่เสียชีวิตคุณพ่อทิ้งอยู่กับตายาย วันนี้ก็เริ่มด้วยไปซื้อท่อสำหรับแจก เป็นท่อขนาด 12 นิ้ว กลับมาที่คริสตจักร เข้าโปรแกรม อธิษฐาน มานำอธิษฐาน ครึ่งชัวโมง ต่อด้วยให้ ทีมงาน 2 คนสอน พพช. ผมก็ขึ้นนำนมัสการ อ.สุจิตท่านมาเทศนาเรื่องต้องมี

ทีมมากขึ้น..ขอบคุณพระเจ้าที่เห็นว่ามีบางคนยินดีป็นทีม..เยี่ยม กว่าผมจะได้ทานข้าว 14.00 น..เย็นเดินทางมาที่ บขส.ขอบคุณพระเจ้ามีรถที่ผ่านหลังสวนพอดีไม่ต้องอ้อมชุมพร คนมา สามสิบกว่าคนที่เหลือไปรับมอบบ้าน..ขอบคุณพระเจ้า

วันอาทิตย์, สิงหาคม 21, 2548

เริ่มต้นที่ท้ายเหมือง


วันนี้ผมไปที่ท้ายเหมืองท่ามกลางสายฝนที่นี่คนมาคริสตจักร 5 คน..ทำให้นึกถึงที่เกาะพะงันขึ้นมาทั้นทีเริ่มต้นจึงเป็นพยานเรื่องที่เกาะที่ผมหลงรักก่อน และจากนั้นผมก็ไปต่อสรรเสริญนมัสการแบ่งปันใน ยน15.1-17 เรื่องการเกิดผล ผมเชื่อเรื่องนี้ว่าเป็นสิทธิพิเศษจริงๆที่พระเจ้าจัดสรรให้คนของพระองค์และพระองค์ก็ทรงเลือกเราให้เป็นคนที่เกิดผลโดยเฉพาะเพราะเราจะเป็นแสงท่ามกลางผู้คนว่าเรานี่แหล่...ลูกพระเจ้าที่กำลังส่งเสียง..แต่มีเงื่อนไขว่าต้องเข้าสนิทและขออย่างเจาะจงบวกด้วยการให้ตามมา..ฮาเลลูยา..รม8.28..ต้องเป็นจริงจากนั้นไปซื้อของที่ภูเก็ตกลับมามีสมาชิกถวายตู้เย็นใบใหญ่ให้กับคริสตจักร(เกิดผล)และมาถึงคริสตจักรมีสปาเก็ตตี้ให้กินด้วย(เกิดผล)..ขอบคุณพระเจ้าฝากอธิษฐานเผื่อท้ายเหมืองด้วย
หลังสายฝนแห่งเมืองพังงาก็เห็นสายหมอกที่สดใส..ชีวิตสดชื่นมาก

chat2 Posted by Picasa

วันศุกร์, สิงหาคม 19, 2548

ดวงอาทิตย์ขึ้นจนดาวขึ้น



ดวงอาทิตย์ขึ้นจนดาวขึ้น ตั้งแต่เช้าไปกับเจ้าบอร์นบางนายสีดูลอบปลาเก๋าจากนั้นไปต่อที่บางใหญ่ ดูน้องซิลเวียที่แม่ตายจากสึ
นามิอยู่กับตาซึ้งต้องรับยาที่โรงพยาบาลเดือนละครั้ง"ช๊อต"ลูกตาย น่าสงสาร..และเดินทางไปดูกระชังที่ทำลอบปลา..ลอบปูโดยมีผู้ใหญ่สมาทไปด้วยดูผู้ใหญ่จะตื่นเต้นมากกว่าผมอีกคิดว่าผู้ใหญ่ไม่เคยเห็นกระชังปูนิ่ม เสร็จแล้วเข้าไปเกาะบางนายสีคุยกับผู้ใหญ่นนต่อ แฮก..แฮก สดด127:1-2 ถ้าพระเจ้าไม่อยู่ด้วยคนสร้างบ้านก็เหนื่อยเปล่าจริงๆ..